Ben bir şeyleri
bilmenin hissetmekle aynı olmadığını öğrenmiştim.
En iyisi olabilirdim
dağın tepesinde kalan son kişi, havayı içime çekip hayatta kalabilirdim.
Meraklı olmalıydım!
Kendimi kaybetmiştim.
İyi anlamda kaybetmiştim. Tarif edemeyeceğim sesler duyup, manzaralar
görmüştüm. Etinin rengi farklı olan insanlar ile karşılaşmıştım. Canlı
hissetmiştim kendimi.
Neyi düşüneceğimi Neye inanmam
gerektiğini bilmiyordum.
İnancın olsun demişti
üstadım. Bir şeylerin ötesini görmenin ancak inançla olacağını söylemişti. Bunu
rüzgara benzetmişti üstadım.
" Hissedebilen ama
görünmeyen "
Sırf saygı duyduğun
birinin ağzından çıkıyor diye gerçeği kabullenme.
Kendimi ''Aptal'' gibi hissetmiştim.
Parmak uçları karincalaniyordu...
Anılar sadece geçmişi şekillendirmez aynı
zamanda geleceğimizi de belirler. Bir şeyleri değiştirebilirim onları daha iyi
hale getirebilirim...
Hayat Buydu
SADECE DAHA
Tamamlanmamiş gözüküyordu.
Ne kadar çok tecrübe
edersem o kadar çok istiyordum.
CESARETİN VARSA
BIRAKTA GÜCÜ
SANA
BEN VERİM...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder